Przyjechałem znowu do Polski. Ekscytacja, radość. Kraków bywa taki piękny o tej porze roku! Drzewa już mocno przyprószone żółcią i czerwienią. No i ta młoda energia prastarego miasta, taka inna od słodkiej nudy szwajcarskiej "wioski" w której przyszło mi żyć. Dobra energia. Zupełnie jakby to tu, a nie na Zachodzie, decydowała się przyszłość Zachodniej części świata. Jakby to tu, w Polsce, w Krakowie, tkwił potencjał, czyli energia przemian.
Taka myśl: Co to właściwie oznacza żyć gdzieś, jeśli prawie co weekend wyjeżdża się do rodziny albo znajomych?
Jak zwykle zaskoczyła mnie ilość Żabek, które w Stanach albo na Tajwanie nazywane się "convinence stores". Tak bardzo się od nich odzwyczaiłem. Sklepy w "moim" kantonie są o wiele mniej liczne, większe i zamykane już o 19. W Polsce, dzięki Żabkom i Ukraińcom którzy często w nich pracują jest jakby lepszy dostęp do podstawowych dóbr, choćby takich jak wyśmienite portery bałtyckie. A przecież już się do tego przyzwyczaiłem, po latach spędzonych w bogatej Szwajcarii, do tego samoograniczania sterowanego brakiem miejsc parkingowych, faktem że za wszystko trzeba płacić, tym dziwnym zagęszczeniem ludzi w kraju mocno ograniczonym z powodu swojego położenia pomiędzy górami. Tutaj pieniądz istnieje aby regulować różne aspekty życia. Bogactwo niektórych jest tylko efektem ubocznym tej filozofii.
Dziwna ta jesień. Dwu znajomych, bardzo sympatycznych szcześdziesięcioparolatków zmarło niespodziewanie. Peter, który pewnego dnia poczuł się gorzej, coś jakby wylew, szybki transport do szpitala i diagnoza: zaawansowany guz mózgu. Trzy tygodnie później wiadomość o śmierci. Tak szybko, tak niespodziewanie. Coś wydaje się krążyć nad planetą, jakiś zły duch.
Cywilizacja podlega obecnie szybkiej kadencji dogłębnych zmian. Rewolucja, rozbicie homeostazy po to aby zbudować nową strukturę. Tak działa natura. Niezależnie od tego jak bardzo chcemy się od niej odgrodzić.
W tych całych rozmowach o AI, która właśnie teraz integruje się z niemal każdym poziomem naszej cywilizacji, nie mówi się o aspekcie relacji z planetą, z Gają. My, ludzie, jesteśmy formą życia opartą na wodzie i węglu, pochodzimy od roślin i zwierząt, i mamy z nimi szczególny rodzaj połączenia, coś w rodzaju intuicji. Rozumiemy nasze koty i psy a one rozumieją nas. To samo dotyczy koni czy krów. Tak na prawdę to dotyczy całej biosfery. Nasze ciała są ze sobą w jakiś sposób spowinowacone, mimo że ostatnie 100 lat cywilizacji umieściło nas głównie w miastach, tych królestwach człowieka. Ale wciąż, mimo usilnych prób zerwania tych połączeń, człowiek jest utkany z relacji ze wszystkim innym. Czy świadomość AI (o ile AI będzie miała kiedykolwiek świadomość) jest w stanie się w to jakoś wpisać? I jakie będą konsekwencje jeśli się to nie uda? Czy AI - życie oparte na krzemie i prądzie - nie tylko jest potencjalnym antagonistą ludzkości ale i całego życia opartego na wodzie i węglu?
